داود آهنگران

از استاد جعفری براي ايراد سخنراني در يك جلسه دعوت شده بود. پس از پايان سخنراني ، شخصيت مهمي كه در آن جلسه حضور داشت ، به جهت قدرداني از ایشان، با احترام تمام خواست مبلغ يك ميليون تومان به ايشان اهدا نمايد، اما در قبال تقاضاي او فرمودند: من نیازی به این پول ندارم. این مبلغ نزد شما باشد و اگر احیاناً افرادی به جهت گرفتاري مالي به من مراجعه نمودند، نامه مي دهم و شما مبلغ تعيين شده را به آن ها بپردازيد.

بعد از آن ، افرادي با يادداشت هايي از استاد جعفري ، به محلي كه پول در آن جا سپرده شده بود، مراجعه نموده، مبالغي را دريافت مي كردند. فردي كه مبلغ يك ميليون تومان را به اين كار اختصاص داده بود، با مشاهده اين عمل استاد، مبلغ پنج ميليون تومان ديگر نيز به پول اضافه كرد. بدين ترتيب ، تمام مبالغ مزبور، طي مدتي با يادداشت هاي ایشان به افراد نيازمند پرداخت شد.