دکتر محمدباقر جلالی

گاهي در دانشگاه ها يا محافل ديگر، مطلبي مي گفتند كه خيلي از افراد حاضر آن را نشنيده بودند، اما وظيفه خود مي دانستند در جملاتي كه نقل مي كنند، به جهت رعايت و حفظ امانت سخن ، نام گوينده عبارت را حتماً ذكر كنند. يك بار در يكي از دانشگاه ها مطلبي را نقل كردند، ولي نام گوينده آن را به خاطر نياوردند. پس از لحظاتي ، ناگهان نام فرد مزبور را به خاطر آورده و به دنبال آن ، بي اختيار گفتند: راحت شدم ، خيالم راحت شد.