مهری چاتانی

پدری مهربان

علامه جعفرى، به شاگردان خود لطف و محبت بسيار داشتند. اگر كسى يك جلسه به كلاس نمىآمد، سراغ او را از ديگران مىگرفتند و اگر مىشنيدند كه بيمار است و مشكل دارد، به منزل او مراجعه مىكردند و به عيادت او مىرفتند. 

هر كس كه در جمع، ناراحتى و اندوهى داشت، خيلى سريع، ايشان متوجه مىشد و كنار او مىنشست و با چند شوخى و مزاح، او را از اندوه و غم جدا مىكرد و مشكل او را برطرف مىنمود.