الياس كلانترى
آخرين افطارى
قبل از ماه مبارك رمضان (در سال 1376)، قرار بود در يك مجلس افطارى كه تكرار جلسات قبلى بود، در منزل يكى از دوستان خدمت ايشان باشيم. يك روز قبل از آن روز، مجلس ترحيم و ذكر يادى از برادرشان (حاج مهدى جعفرى) كه تازه فوت كرده بود، در منزل علامه جعفرى بر پا بود. ما هم مثل بقيه براى عرض تسليت رفته بوديم. در پايان جلسه، صلاح نديدم موضوع جلسه افطارى را كه طبيعتاً مسائل علمى نيز در آن مطرح مى‌شود، بيان كنم.
پس از شروع ماه مبارك رمضان، ايشان در عين حال كه عزادار بودند، به آن جلسه آمدند و اصلاً كوچك‌ترين حالت غير عادى در جلسه از ايشان ديده نمى‌شد. آقاى جعفرى چنان به تعهدات اخلاقى خود پايبند بود كه آدمى شگفت‌زده مى‌شد. در آن جلسه، همان تبسم‌ها، همان لبخندها، همان لطايف روحى و همان بحث‌هاى علمى با ايشان همراه بود. آن افطارى، آخرين افطارى بود كه ما در خدمت ايشان بوديم.
