على شفیق نیا
شروع دوستى ما
من اولينبار در تبريز با مرحوم علامه جعفری ديدار كردم و در سال 1337 شمسی كه به تهران آمدم، از طريق آقاى مهدی فكورى (پسر عموی شهید فکوری) كه در سراى امير بازار حجره داشت، دوستى ما آغاز شد.
اولين دوره شرح و تدريس مثنوى توسط استاد جعفرى، در سال 1344 شروع شد كه نخست در منزل ايشان واقع در ميدان خراسان تشكيل مىشد و آنگاه حالتى سيار به خود گرفته، در منزل اعضاى شركتكننده برگزار مىشد. زمان آن نيز هر هفته روزهاى سه شنبه، عصرها بود. اسامى برخى از اعضاى اولين دوره شرح و تدريس مثنوى اين بود: 1ـ جواد آذر 2ـ مهدى فكورى 3ـ عبدالله واعظ 4ـ كريم مشروطهچى 5ـ اكبر سخاوى 6ـ حسين چهل تنى 7ـ اكبر جديكار 8ـ دكتر مرتضى واعظ 9ـ على اعظمى ...
اين شرح و تدريس تا سال 1348 شمسى ادامه داشت تا اینکه به اتفاق دوستان به آقاى جعفرى پيشنهاد كرديم اين بحثها را بنويسند و پس از تكميل مطالب، به دست چاپ بسپارند. ايشان در سال 1348، نگارش شرح و تفسير مثنوى را شروع كردند. على شفيقنيا
توضيح: علامه جعفرى در جلد اول تفسير مثنوى كه به آقاى على شفيقنيا اهدا كرده، اينگونه نوشته است: «8/2/:1349 به يادبود مجمع تدريس مثنوى نوشته شد. محمدتقى جعفرى.»
جناب آقاى على شفيقنيا يكى از دوستان صديق و با اخلاصى بود كه از اولين روز آشنايى با علامه جعفرى، تا آخرين روزهاى وفاتش، همراه و وفادار آقاى جعفرى بود. اين موضوع از مطلبى كه در دوره اهدايىِ تفسير نهجالبلاغه به على شفيقنيا نوشته شده، واضح است: «حضور دوست بسيار ارجمندم كه ديدارِ چهره صميمىاش، غبار از دل بزدايد و گفتارش با كردارش منطبق آيد؛ به آقاى حاج على آقا شفيق تقديم كردم. 18/5/1357، برابر با 4 رمضان المبارك 1398، محمدتقى جعفرى ...»
آقاى على شفيقنيا در سال 1381 رخ در نقاب خاك كشيد و به ابديت پيوست.