بررسى پيرامون منشور جهانى حقوق بشر از دهه‌هاى گذشته مورد توجه متفكران و محققان بسيارى قرار گرفته است. در اين ميان، استاد جعفرى نيز از سال 1340 شمسى به بررسى و تحقيق پيرامون اين اعلاميه و اعلامية جهانى حقوق بشر در اسلام پرداخت كه اعضاى كنفرانس اسلامى، آن را در سال  1989 ميلادى تدوين كردند. ايشان پس از مطالعة اعلامية حقوق بشر در اسلام، حدود 25 مورد تذكرات و اصلاحات لازم را دادند كه بيشتر آنها پذيرفته و در اين اعلاميه اعمال شد.

در اين اثر، بررسى‌ها و تحقيقات نويسنده در خصوص اين دو اعلاميه و مقايسه ميان آنها، طى چند سال صورت گرفته است. از ديدگاه نويسنده: مبناى حقوق بشر بايد كرامتِ ذاتىِ انسان باشد و برخى فلسفه‌ها و طرفداران اصالت قدرت، هيچ يك، اين مبنا را مطرح نكرده‌اند. محمدتقي جعفري بر اين باور است كه حقوق جهانى بشر نيز براى آن كه به يك فرهنگ جهانى تبديل شود، بايد شرافت و كرامتِ ذاتىِ انسان را اثبات كند تا مجالى براى ظهور تفكراتى نظير اصالت نفع و اصالت قدرت پيدا نشود. مبناى حقوق بشر از ديدگاه غرب، همزيستى مسالمت‌آميز همراه با صلح و آزادى و عدالت در جوامع بشرى است. اين مبنا بسيار مهم است، ولى نمى‌تواند زيربنايى به وجود بياورد تا همة افراد بشرى خود را اعضاى خانواده‌اى واحد بدانند. براى چنين هدفى بايد مبناى عالى‌ترى كه از ديدگاه اسلام، خداست، مطرح شود. حقوق بشرى كه در اسلام مطرح شده، مبناى دينى دارد و خود اين مبنا موجب شده تا اين نظام حقوقى از ويژ‌گى‌هايى چند برخوردار شود.

https://www.amazon.com/Universal-Human-Rights-Comparative-Research-ebook/dp/B01MSBO2NS/ref=sr_1_1