دکتر نعمت الله باوند

روزي با استاد جعفری، سفري به مازندران داشتم . در اين سفر، در مسير به ایشان گفتم : مي خواهم يكي از بستگانم را ديدار كنم كه از لحاظ مالي ، زندگي مطلوبي ندارد. ايشان با نشاط گفتند: بنده هم هستم . 

وقتي به منزل آشناي مورد نظر رفتيم ، استاد چنان با علاقه و اشتياق در برابر يك روستايي ظاهر شدند، كه گويي در مقابل شخصيت مشهوري نشسته و با او ديدار مي كنند. هنگام مراجعت ، ايشان آهسته دست به جيبشان كرده و مقداري از پول ناچيزي را كه داشتند، بدون آن كه صاحبخانه بفهمد، در گوشه اي از منزل گذاشتند و بيرون آمدند.