علی جعفری

تشويق و تنبيه

تنبيه هاى پدر لفظى بود. هيچ يك از بچه ها به خاطر ندارد كه از مرحوم علامه جعفری كتك يا سيلى خورده باشد. اگر در مواقعى كه از ما خطايى مى ديدند، ابتدا با راهنمايى هاى فراوان سعى مى كردند تا رفع خطا كنيم؛ همچنين عواقب آن را براى ما مى گفتند. هيچ وقت سعى نمى كردند به طور مستقيم به بچه ها ضربه روحى بزنند، بلکه تشويق ايشان زياد بود. در مقابل كارهاى خوب فرزندان، با خريد كالايى مورد پسند در حد توان مالى خود، يا با صحبت هاى آموزنده ما را تشويق مى كردند. در سال هایى که در دبستان تحصیل می کردم، يك دستگاه ضبط صوت ريلى با تعدادى نوار قرائت قرآن عبدالواسط و منشاوی براى ما تهيه كردند و هر بار كه سوره اى از سوره هاى كوچك را از حفظ مى كرديم، جوايزى به عنوان تشويق به فرزندان هديه مى دادند.