سخن روز

بهترين جمله اى كه درباره مزاياى زن گفته شده، اين است: مرد در اغلب حالات، فقط مفهومى از زندگى را درك مى كند، ولى زن، زندگى را مى چشد. مرد زيبايى ها را مى بيند و آن را درك مى كند، ولى زن، زيبايى را جزء روحش قرار مى دهد. به عبارت مختصرتر: آنچه را كه زن مى چشد، مرد مى داند (فقط درک می کند). تفسیر و نقد و تحلیل مثنوی، ج 2، ص 197

اين مطلب بسيار صحيحی است كه اگر انسان زندگى خود را در اين دنيا با يك ايده آل عالى نتواند تفسير كند، بدون ترديد حتى لذايذ اين دنيا هم براى او مفهوم قابل تفسيرى نخواهد داشت. تفسیر و نقد و تحلیل مثنوی، ج 2، ص 222

دريغا! گروهى از مربيان بشريت به جهت نقص شخصيتى كه دارند، گمان مى كنند آخرين سر منزل، خود آنان هستند. به همين جهت، افراد انسانى را تا پيشگاه خود مى رسانند و نمى گذارند انسان از منزلگه موقت عبور كرده، به سوى مقصد نهايى روانه شود. اينان اگرچه خدمتى انجام مى دهند، ولى خدمتشان را با اين كوته نظرى، بيهوده و پوچ مى کنند. تفسیر و نقد و تحلیل مثنوی، ج 2، ص 224

راه تكامل تا بي نهايت كشيده شده است و اگر كسى ادعاى رهبرى کند و بگويد: «اى مردم! بيایيد به من برسيد»، بدون ترديد او خود را هنوز براى خويش مطرح کرده است. او به دور خود مى چرخد و راهى نمى رود تا بتواند ديگران را به راه رفتن وادار کند. تفسیر و نقد و تحلیل مثنوی، ج 2، ص 225

هيچ جاى ترديد نيست كه مقصود از عباداتى كه خداوند بر بندگانش مقرر فرموده است، شكل ظاهرى آنها نيست. يعنى خداوند نمى خواهد بندگانش بدون علت و هدف، برخی حركات و سكنات و اذكار را بجای آورند. اين بيهوده ترين دستورى است كه ممكن است قابل تصور باشد . تفسیر و نقد و تحلیل مثنوی، ج 2، ص 266

در این زندگى، ما نبايد عنان شخصيت را آنچنان از دست بدهيم تا چيزى كه مورد محبت ماست، به كلى شخصيت ما را خريدارى كند. تفسیر و نقد و تحلیل مثنوی، ج 2، ص 278

يك فرد از انسان هنگامى كه در نتيجه تزكيه نفس و اعتلاى روحى به مقام شامخ معرفت مى رسد، همين جهان هستى به اين عظمت را آنچنان ناچيز مى داند كه گويى يك قفس تنگ براى اوست ... اما در درون همين انسان، [خداوند] قلبى آفريده است كه آن قلب مى تواند مهمانسراى وجود الهى باشد.// دل سرای توست، پاکش دارم از آلودگی / کاندرین ویرانه مهمانی، ندانم کیستی؟ تفسیر و نقد و تحلیل مثنوی، ج 2، ص 281

پديده شك، يكى از بزرگترين وسايل وصول به واقعيات است. تفسیر و نقد و تحلیل مثنوی، ج 2، ص 282

تفاوت بسیارى است ميان ماشين كه به انسان محصول مى دهد و ميان انسانى كه از روى وجدان آزاد و با داشتن شخصيت، خود را فداى سود اجتماعات مى كند. اگر بتوانيم اين روحيه را در افراد تقويت كنيم، يك عامل خودکار براى برطرف ساختن احتياجات مستمندان به وجود آورده ايم. تفسیر و نقد و تحلیل مثنوی، ج 2، ص 308

آرى، تمام بدبختى هاى بشرى در همين جاست كه منزلگهى را كه بايد در راه مقصد پشت سر بگذارد، آنجا را مقصد گمان مى كند و رحل اقامت معرفت را در آنجا مى افکند و از مقصد باز مى مانَد. تفسیر و نقد و تحلیل مثنوی، ج 2، ص 318