سخن روز

از دست نوشته های علامه جعفری درباره امیرالمؤمنین (ع): در خانه خدا چشم به این دنیا باز کرد؛ و تمامی عمر با تکاپوی تکاملی در حضور خداوندی سرافراز زیست؛ و از خانه خدا حرکت به ابدیت را آغاز نمود؛ این بود علی بن ابیطالب (ع)

هنگامی که عینک الهی را به دیدگان خود می زنیم، این حقیقت را می بینیم که تمام اجزای جهان با یک خاموشی بُهت انگیز، این ترانه را می سرایند: ما سمیعیم و بصیریم و خوشیم // با شما نامحرمان ما خامُشیم// تفسیر و نقد و تحلیل مثنوی، ج 1، ص 248

مقام راهنمايى، شايسته كسانى است كه مردم را به سوى حق رهبرى كنند. سراسر تاريخ پر از راهزنانى است كه با به دست آوردن اَشكالى از قدرت، قيافه راهنمايان را به خود گرفته، جوامع را مانند گردنه‌هايى تلقى نموده و آنها را ميدانى براى تاخت و تاز خود قرار داده‌اند. آرى، اينان هم پيشوايانى بوده‌اند، ولى به مقصد سقوط و آتش حركت مى‌كردند و مردم جامعه را به سقوط و آتش مى‌كشاندند. كلمات مقدس راهنما، پيشوا و ... ، در همين تاريخ بشرى درباره راهزنانى مانند نرون و آتيلا و چنگيز و هيتلر به كار برده شده است. تفسير نهج‌البلاغه، ج 8

اميرالمؤمنين (ع) مى‌فرمايد: اگر ندانسته باشى كه از كجا آمده‌اى، نخواهى دانست كه به كجا مى‌روى! تفسير نهج‌البلاغه، ج 8

شبلى شميّل، از پيشتازان مكتب ماديگرى می گوید: «پيشوا على بن ابيطالب، بزرگِ بزرگان، يگانه نسخه‌اى است كه نه شرق و نه غرب، نه در گذشته و نه امروز، صورتى مطابق اين نسخه نديده است.» تفسير نهج‌البلاغه، جلد 1

اگر منظور از مفهوم سياست، مديريت اصل تنازع در بقا و متورم ساختن «خودِ طبيعى» و فدا كردن همه ارزش‌ها به عنوان وسيله در راه هدفِ مورد نظر است، على (ع) اصول و قوانين چنين مديريتی را مى‌دانست ... ولى هرگز دست به‌آن نمى‌بُرد. تفسير نهج‌البلاغه، جلد 1

يكى از دلايل قاطعانه‌اى كه عظمت و برترى ائمه را بر تمام انسان‌ها اثبات مى‌كند، اين ‌است كه مجهول ماندن امتيازات الهى آنان و بى‌اعتنايى مردم به مقام رهبري آنها، موجب نشد كه مانند افراد بى‌گنجايش و زودشكن، به اولاد آدم بدبين شوند و حالت منفى به خود بگيرند و در صورت امكان، در صدد انقام جويى برآيند! تفسير نهج‌البلاغه، جلد 2

حتى يك روايت ضعيف هم وجود ندارد كه اثبات كند اميرالمؤمنين (ع) فرد يا گروهى را به بيعت با خويشتن مجبور كرده باشد. به ‌همين جهت بود كه آن حضرت بعضى از اشخاص معلوم‌الحال را كه از بيعت با او تخلف كرده بودند، کمترین تعقيبی نکرد و حتى اندك آسيبى به حقوق فردى و اجتماعى آنان وارد نياورد. تفسير نهج‌البلاغه، جلد 3

مجاهدان را حق، پاسداران حدود خداوندى هستند. حدود خداوندى، آن اصول و قوانين الهى است كه انسان شدن بدون عمل به آنها امكان‌پذير نيست. اين حدود در قرآن و سنت و عقول سليم و وجدان‌هاى پاك اولاد آدم، با فروغ لايزالى مى‌درخشند. تفسير نهج‌البلاغه، جلد 5

خاندان عصمت، ستارگان هدايت براى كشتى وجود انسان‌ها در اقيانوس هستى هستند. تفسير نهج‌البلاغه، ج 18